Dünya Ekonomik Forumu (WEF), bugün yayımladığı raporda sektörleri net sıfır hedeflerine ulaştırmak için beş adım önerdi.
kolayca yatırım yapın
Sanayi sektörlerinin küresel enerji tüketiminin yaklaşık yüzde 40’ını ve küresel sera gazı emisyonlarının yüzde 30’undan fazlasını oluşturduğunu belirten WEF, bazı sektörlerin emisyonlardaki payını vurguladı.
Buna göre çelik, çimento, alüminyum, amonyak ve petrol ile gazdan oluşan beş endüstri, bu emisyonların yaklaşık yüzde 80’ini oluşturuyor. Diğer tarafta, enerji ve endüstriyel ürünlere olan talebin 2050 yılına kadar yüzde 30 ile yüzde 80 arasında artması bekleniyor.
WEF, endüstriler karbondan arındırılmaz ve hızlanmazsa bu emisyonların yalnızca taleple artacağını ve, durumun dünyanın net sıfıra ulaşmasını daha da ulaşılamaz hale getirebileceği konusunda uyardı. Zorluğun kapsamını, sanayi sektörleri için fırsatların çeşitliliğini anlamak ve endüstrileri karbondan arındırma konusundaki ilerlemeyi kapsamlı bir şekilde izlemek ile mümkün olduğuna değinildi.
Bu noktada Dünya Ekonomik Forumu, zorluğun kapsamını ve sanayi sektörleri için fırsatların çeşitliliğinin anlamanın, aynı zamanda endüstriyel karbonsuzlaştırma konusundaki ilerlemeyi kapsamlı bir şekilde izlemenin gerekliliğine değindi.
Şeffaflığı artırmak ve endüstriyel dönüşümü hızlandırmak için net sıfır endüstri için takip başlattığını duyuran WEF, bu girişimin endüstrilerin net sıfıra doğru ilerlemesini izlemek için kapsamlı bir çerçeve sunacağını belirtti.
Söz konusu programın açılış raporundan elde edilen bilgilere dayanarak en fazla endüstriyel emisyon üreten beş endüstri için beş öneri sunuldu.
Dekarbonizasyon yörüngelerini yönlendirmek için “düşük emisyonlu” üretim eşiklerini tanımlayın.
Uzun vadeli hedefler belirlemek için net sıfır hedeflerinin gerekli olduğuna, ancak yıldan yıla ilerleme sağlamak için bu hedeflerin yetersiz kaldığına değinildi.
Petrol ve gazın yanı sıra temel malzemeler için uluslararası sürdürülebilirlik standartlarının, düşük emisyonlu üretimin neye benzediğini belirleyen emisyon yoğunluğu eşiklerinin oluşturulabileceği kaydedildi.
Bu eşiklerin teknolojiden bağımsız ve çimento, alüminyum, çelik gibi değişen özelliklere sahip ürünlerin de ona göre hesaplanması gerektiği vurgulandı.
Beş endüstrinin tamamında, Uluslararası Enerji Ajansı’nın (UEA) 2050’ye kadar Net Sıfır senaryosunda ana hatlarıyla belirtilen 2050 emisyon eşiklerini karşılama açığının büyük olduğu söylendi.
Temiz teknolojinin maliyetini azaltmak için bir kamu-özel yatırım gündemi belirleyin.
Birçok düşük emisyonlu üretim teknolojisinin ölçekli olarak kanıtlandığı söylenerek; doğal gaz için emisyonların yüzde 80, çimento ve çelik için yüzde 95 ve amonyak için yüzde 100 oranında önemli seviyede azaltabileceğine örnek verildi.
Ancak bu teknolojilerin geleneksel alternatiflerden çok daha maliyetli olduğuna değinildi.
Ölçek ekonomileri, verimlilik kazanımları ve diğer yeniliklerin bu maliyetleri aşağı çekebileceği iletildi. Ancak bunun daha kapsamlı projeler geliştirilirse gerçekleşebileceği söylendi.
Kamu ve özel sektörlerin bu tür projeleri dünya çapında hızla çoğaltmak için bir araya gelmeleri gerektiği vurgulandı.
Yatırımların risklerini azaltmak ve sermaye çekmek için risk paylaşım mekanizmaları, yeşil taksonomiler ve kamu finansmanı geliştirin.
Sanayileri karbondan arındırmak için büyük sermayeye ihtiyaç olduğu söylendi. İlk ticari ölçekli varlıklar için kamu finansmanın şart olduğuna dikkat çekildi.
Düşük karbon talebini teşvik edin ve üreticiler arasında şeffaflık sağlayın.
Karbondan arındırma endüstrilerinin, 2050 yılına kadar 2 trilyon Amerikan doları üzerinde sermaye harcayabileceği açıklandı.
Yeşil ürünlerin alım hacmi ile fiyatları hakkında görünürlük sağlamanın kamu ve özel alıcıların üstlenmesiyle olacağı iletildi.
Düşük karbonlu üreticilerin oyun alanını eşitlemek için politika ve düzenlemeleri güçlendirin.
Küresel rekabet gücünü korumanın, endüstri liderleri ve hükümetler için en önemli öncelik olduğu ifade edildi. Oyun alanlarını eşitlemek ve firmaları düşük karbonlu pazarlara girmeye teşvik etmek için kararlı ve iddialı politika çerçevelerinin gerekli olduğu eklendi.
Hükümetlere ekonomik olarak uygun olanı belirleme ve karbon fiyatlandırması yapma çağrısında bulunuldu.
